Karin Bloemen
tekst: Jeroen van Merwijk
Ons he ien half jaar in Nierland gewees
bij ons swaagman Peter en ons skoonsus Trees
ons he genoot, ons vier alle dages fees
ons he nog nie in so`n skoon land gewees
Oeral woont die lui, d`r in ier eigene wijkes
die arms woont bij die arms, die rijkes bij die rijkes
die Marrokaanders en die Turklui, die maak alles skoon
ons vind Nierland, die ideale land gewoon
Ons he ien half jaar in Nierland gewees
bij ons swaagman Peter en ons skoonsus Trees
ons he genoot, ons vier alle dages fees
ons he nog nie in so`n skoon land gewees
Nie ene swartman, en geen turklui nie in die parlement
als ons in Afrika so doen, krij ons gelazer in die tent
die vrouwe-huizes benne slechts toegankelijk vir vrouwes
die jonkies bij die jonkies, en die ouwes bij die ouwes
Ons he ien half jaar in Nierland gewees
bij ons swaagman Peter en ons skoonsus Trees
ons he genoot, ons vier alle dages fees
ons he nog nie in so`n skoon land gewees
Die manlui vloek sochtends in die file and`re manlui stij`
wijl die vrouwlui met die kinders in die thuisland blij`
ons echter nie begrij die vrouwlui nie van `Blij van mij lij`
apartheis es ien skonne saak, maar ie ken ook overdrij`
Ons he ien half jaar in Nierland gewees
bij ons swaagman Peter en ons skoonsus Trees
ons he genoot, ons vier alle dages fees
ons he nog nie in so`n skoon land gewees
Voor ons is Neerland een groot luilekkerland
die gelijke rechtes leggen in die prullemand
nu die sake vir ons blankes in Suid Afrika loop uit de hand
ons weet al waar ons heen sal gaan, ons gaan naar Neerland
Ons he ien half jaar in Nierland gewees
bij ons swaagman Peter en ons skoonsus Trees
ons he genoot, ons vier alle dages fees
ons he nog nie in so`n skoon land gewees
Ons he ien half jaar in Nierland gewees
bij ons swaagman Peter en ons skoonsus Trees
ons he genoot, ons vier alle dages fees
ons he nog nie in so`n apartes land gewees
Jeroen van Merwijk belandde tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival in 1988 met het lied 'Zuid-Afrika'(ook wel 'Apartheid es 'n skone zaak') naar eigen zeggen rond de 81ste plaats,
toen Karin Bloemen het (in een swingender arrangement) zong werd het een succes.
Het is het, in nep-Zuid-Afrikaans geschreven, relaas van een Zuid-Afrikaanse boer die op vakantie is geweest bij zijn
schoonfamilie in Nederland en bij zijn terugkeer uit Nederland aan zijn collega-boeren verteld wat voor een geweldig land Nederland is: arm en rijk wonen gescheiden, buitenlanders maken schoon en mannen maken 's
ochtends ruzie in de file, terwijl de vrouwen thuis blijven met de kinders.
Onder meer tijdens een optreden voor Nelson Mandela bleek Bloemen er wel een
andere interpretatie op na te houden, maar Van Merwijks naam als tekstschrijver was gemaakt. Wij hebben toestemming van Karin Bloemen om dit liedje op onze website te vermelden. Wil je het liedje beluisteren, mail ons en wij sturen het naar je toe.